زندگی مثبت: پزشکان معمولا هنگام تجویز آنتی‌بیوتیک‌ها توصیه می‌کنند آنها را هر 6 ساعت، 8 ساعت، 12ساعت یا هر 24ساعت مصرف کنیم و شاید برای شما این سوال پیش‌آمده که مثلا چرا هر 6 ساعت یا 8 ساعت؟ از طرفی خیلی از ما نمی‌دانیم این داروها را باید با غذا بخوریم یا وقتی معده‌مان خالی است...

 اثر آن بیشتر است؟ خیلی از پدر و مادرها هم وقتی پزشک برای کودک خردسالشان آنتی‌بیوتیک تجویز می‌کند، نگران می‌شوند که مبادا بدن فرزندشان به آنتی‌بیوتیک‌ها مقاوم شود و بعدها دچار مشکل شوند، بنابراین سر دو راهی مصرف یا مصرف نکردن دارو می‌مانند.

آنتی‌بیوتیک‌ها را هم مانند سایر داروها اگر بتوان از راه خوراکی مصرف کرد، باید برای اثرگذاری به حداقل مقدار در خون یا بافت هدف برسد پس فواصل زمانی مصرف آن باید به دقت تعیین شود بنابراین مثلا پزشک به جای اینکه به بیمار بگویید 2 بار در روز دارو مصرف کنید، می‌گوید هر 12 ساعت یک بار، به جای 3 بار در روز، هر 8 ساعت یک بار یا بجای 4 بار در روز، هر 6 ساعت یک بار. اگر این فواصل زمانی کم و زیاد شوند، بر غلظت دارو در خون و در نتیجه اثربخشی دارو تاثیر می‌گذارند و روند درمان کند می‌شود.

ادامه مطلب...

تنگی نفس کوششی

این نوع از تنگی نفس گاه حالت کوششی پیدا میکند، یعنی با فعالیت و کوشش بدنی فرد ارتباط مستقیم دارد. انسان به طور طبیعی اگر به شدت و بدون آمادگی قبلی ورزش کند و یا مسافت طولانی را بدود، این نوع تنگی نفس را تجربه خواهد کرد. در افراد مبتلا به برخی بیماریهای قلبی مانند مشکلات دریچهای یا نارسایی قلبی ، تنگی نفس با فعالیتهای کمتری ایجاد میشود. به گونهای که حتی در موارد شدید بیماری ، راه رفتن عادی و انجام کارهای اولیه با تنگی نفس همراه میشود. در شدید ترین نوع تنگی نفس ، بیمار حتی در حالت استراحت و خوابیده نیز دچار تنگی نفس میباشد.

ارتوپنه یا تنگی نفس در حالت درازکشیده

نوع دیگری از تنگی نفس قلبی در حالت دراز کش و خوابیده ایجاد میگردد که در طب به آن "ارتوپنه" میگویند. یعنی قلب فرد به حدی نارساست که نمیتواند خون موجود در ریهها را تخلیه کند و فرد مجبور است با کمک گرفتن از نیروی جاذبه این کار را انجام دهد. به همین جهت بیماران مبتلا به نارسایی قلب ، هنگام خواب زیر سرشان دو یا چند بالش میگذارند. به عبارت دیگر وقتی این افراد دراز میکشند، ریه فرد در آب بدن غرق میشود و احساس خفگی به وی دست میدهد. در این صورت بیمار جهت تنفس راحت باید بنشیند.

تنگی نفس حملهای شبانه

حالت دیگری نیز وجود دارد که به صورت حملات شبانه تنگی نفس خود رانشان میدهد. به این صورت که 4 - 2 ساعت بعد از خواب به طور ناگهانی بیمار مبتلا به نارسایی قلبی با حالت خفگی از خواب میپرد، خود را به پنجره میرساند تا با نفس کشیدن در هوای آزاد خود را نجات دهد. در افراد مبتلا به نارسایی قلبی که اغلب دچار ورم پا نیز هستند، در طول شب آبهای جمع شده در پاها بتدریج تخلیه میشوند و به سوی ریههای فرد میآیند و در آنجا جمع میشوند. تجمع مایعات اضافه در ریه باعث میشود فرد دچار احساس تنگی نفس و حالت خفتگی شود. تنگی نفس حملهای شبانه مشخصه بیماری قلبی است. البته در بیماری آسم و برونشیت مزمن نیز فرد ممکن است با حالت تنگی نفس از خواب بیدار شود ولی این دو مورد تا حدی قابل افتراق با تنگی نفس قلبی هستند. بدین ترتیب که در آسم فرد سابقه قبلی دارد، بعد از نیمه شب دچار حمله میشود و با اسپریهای گشاد کننده مجاری تنفسی بهتر میشود. در برونشیت مزمن نیز حمله تنگی نفس در پاسی از شب بروز پیدا میکند و با دفع خلط تنگی نفس بیمار مرتفع میگردد.

تنگی نفس بازدمی

اشکال در خارج کردن هوا از ریه ها. هوا براحتی به داخل ریه میرود ولی خروج آن مشکل است. از آنجا که بیمار هوا را به سختی به بیرون میراند، صدای خسخس ایجاد میکند که به آن تنفس آسمی گفته میشود.

علائم همراه کمک کننده

گاهی تمایز علل قلبی تنگی نفس از علل ریوی مشکل است چرا که هر دو باعث تنگی نفس کوششی ، ارتوپنه و سرفه میشوند. خسخس سینه و خلط خونی قاعدتا به دلیل بیماری ریوی پدید میآید هر چند بعضا در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی و ادم ریوی هم دیده میشوند. در بیماران مبتلا به عروق کرونر ممکن است تنگی نفس در نبود درد سینه و با شرایط مشابه اتفاق افتد که به آن معادل آنژین قلبی گفته میشود.

درمان

درمان تنگی نفس منوط به درمان بیماری زمینهای فرد است. به عبارت دیگر یا باید دریچه معیوب که مانع از حرکت صحیح جریان خون میشود اصلاح شود. با داروی دیگوکسین ، قلب نارسا میتواند تقویت شود تا بتواند خون را از ریهها خالی کرده و مانع تجمع و انباشتگی آن در ریه ها و سایر فضاهای بدن گردد. از سوی دیگر با تجویز داروهای ادرارآور (دیورتیکها) ، آب در ریه ها تجمع نیافته و تنگی نفس برای فرد ایجاد نمیشود. مصرف غذاهای کم نمک در اصلاح این مورد خالی از فایده نخواهد بود. و در بیماریهای دیگر نیز درمان آنها انجام میشود.

در بیماران اینتوبه و بیمارانی که دارای تراکئوستومی هستند ، امکان خروج ترشحات ریوی توسط سرفه وجود ندارد . لذا این کار باید توسط ساکشن داخل تراشه صورت گیرد .